کاربرد کمپلکس آلي¬فلزي پالاديم با ساختارهاي ديمر و مونومر در سنتز و شناسايي محصول واکنش¬هاي سونوگاشيرا و سوزوکي
کاربرد گسترده واکنشهاي تشکيل پيوند کربن-کربن در زمينههاي مختلف از جمله در سنتز ترکيبهاي پيچيده از مواد اوليه سادهتر، از اهميت بسزايي برخوردار است. به همين دليل در سالهاي اخير اين واکنشها به ابزاري قدرتمند در شيمي آلي تبديل شدهاند. از کارآمدترين اين واکنشها ميتوان به واکنشهاي سونوگاشيرا و سوزوکي اشاره کرد. کاتاليزورهاي مورد استفاده در اين واکنشها نمکهاي پالاديم يا کمپلکسي از پالاديم با ليگاندهاي متفاوت ميباشند. ترکيبهاي پالاداسيکل يک دسته مهم از اين کمپلکسها به شمار ميآيند. پالاداسيکلها را ميتوان به صورت ترکيبهاي هتروسيکلي معرفي کرد که يکي از هترواتمها در آن پالاديم است. از زمان کشف پالاداسيکل در اواسط سال 1960 کاربرد آنها به عنوان حدواسطهاي فعال در سنتزهاي آلي مورد توجه قرار گرفت. در ادامه، استفاده از اين ترکيبها به عنوان کاتاليزورهاي يکنواخت در تشکيل پيوندهاي کربن-کربن اهميت پيدا کرد.
در اين پروژه کاربرد کمپلکس پالاداسيکل همووراتريلآمين با ساختارهاي مونومر و ديمر به عنوان پيشکاتاليزور، در ساخت پيوندهاي کربن-کربن تحت شرايط حرارتي در حمام روغن مورد بررسي قرار گرفت.
در ابتدا فعاليت کمپلکس ديمر همووراتريلآمين [Pd{C6H2(CH2CH2NH2)-(OMe)2,3,4} (µ-Br)]2، (3)، در واکنش جفتشدن سونوگاشيرا بررسي شد. سيستم کاتاليتيکي بهکار رفته در اين واکنش فعاليت خوبي از خود نشان داد. راندمانهاي به دست آمده در دماي 100 درجه سانتيگراد و با استفاده از N-متيل-2-پيروليدون به عنوان حلال بهينه و پيپيريدين به عنوان بهترين باز، بسيار خوب بود. به منظور بررسي تفاوت در کارايي کاتاليتيکي کمپلکس ديمر [Pd{C6H2(CH2CH2NH2)-(OMe)2,3,4} (µ-Br)]2، (3) و مونومر [Pd{C6H2(CH2CH2NH2)-(OMe)2,3,4}Br(PPh3)]، (a3)، در قسمت دوم اين پروژه، واکنش جفتشدن سوزوکي با شرايط يکسان بهوسيله اين دو کاتاليزور انجام شد. نتايج به دست آمده نشان داد که کمپلکس پالاداسيکل با ساختار مونومر در اين واکنش کارايي بالاتري دارد. بنابراين در ادامه واکنش جفتشدن سوزوکي آريلهاليدهاي مختلف در دماي 60 درجه سانتيگراد در حضور اتانول به عنوان حلال و باز پتاسيمکربنات، به وسيله کاتاليزور مونومر انجام شد. در اين مورد نيز راندمانهاي بسيار خوب تا عالي در زمانهاي کوتاه به دست آمد. در اين واکنشها تکنيکهاي مختلف 1H-NMR، 13C-NMR و FT-IR براي شناسايي ساختار ترکيبها استفاده شد.